Κυρίως ζωγραφική… και λίγη ποίηση
«Η προκατάληψη είναι μια μεγάλη εξοικονόμηση χρόνου. Μπορεί κανείς να σχηματίσει απόψεις χωρίς να χρειάζεται να λάβει υπόψη τα γεγονότα.» E. B. White
«Κάθε πρωί ξυπνάω διχασμένος ανάμεσα σε μια επιθυμία να σώσω τον κόσμο και σε μια διάθεση να τον απολαύσω. Αυτό δυσκολεύει τον προγραμματισμό της ημέρας. Αλλά αν ξεχάσουμε να απολαύσουμε τον κόσμο, ποιο λόγο έχουμε να τον σώσουμε; Κατά κάποιο τρόπο, η απόλαυση πρέπει να έρχεται πρώτη». E. B. White
«Θα ένιωθα πιο αισιόδοξος για ένα λαμπρό μέλλον για τον άνθρωπο, αν αφιέρωνε λιγότερο χρόνο για να αποδείξει ότι μπορεί να ξεγελάσει τη Φύση και περισσότερο χρόνο για να γευτεί τη γλυκύτητα της και να σεβαστεί την αρχαιότητά της». E. B. White
«Τελικά, το μαλλί από το μαύρο πρόβατο είναι εξίσου ζεστό». [Η απόκριση της Αδελφής Μαργκαρέτας στη Μαρία στο μιούζικαλ The Sound of Music του 1965
«Ήσουν φίλος μου. Αυτό από μόνο του είναι τεράστιο πράγμα. Έπλεξα τους ιστούς μου για σένα γιατί μου άρεσες. Γιατί επιτέλους, τι είναι ζωή; Γεννιόμαστε, ζούμε για λίγο, πεθαίνουμε. Η ζωή μιας αράχνης δεν μπορεί παρά να είναι κάτι σαν χάος, με όλο αυτό να παγιδεύει και να τρώει μύγες. Βοηθώντας εσένα, ίσως προσπαθούσα να εξυψώσω λίγο τη ζωή μου. Μόνο ένας θεός ξέρει πόσο η ζωή οποιουδήποτε μπορεί να χρειάζεται λίγο από αυτό.» E. B. White συγγραφέας του παιδικού βιβλίου Charlotte’s Web / Σαρλότ η Αραχνούλα
Η σημερινή ανάρτηση περιέχει τις πιο πρόσφατες ζωγραφιές μου. Το τελευταίο κομμάτι / σχέδιο απεικονίζει δύο γνωστές Ελληνίδες ποιήτριες: τη Μαρία Πολυδούρη και τη Ζωή Καρέλλη. Ζωή Καρέλλη ήταν το ψευδώνυμο της Χρυσούλας Αργυριάδου, η οποία γεννήθηκε το 1901 στη Θεσσαλονίκη και πέθανε σχεδόν έναν αιώνα αργότερα το 1998. Θεωρείται ως πρωτοπόρος φεμινίστρια, ήταν η παραλήπτρια. του Βραβείου Ουράνη για τα συγκεντρωτικά της έργα (συμπεριλαμβανομένων θεατρικών έργων και δοκιμίων) το 1978, και ήταν η πρώτη γυναίκα που εξελέγη στην Ακαδημία Αθηνών. Είναι περισσότερο γνωστή για το ποίημά που έγραψε το 1957, Η Άνθρωπος, που εγώ απέδωσα ως She or Woman Human.. Στη μετάφραση της Karen Van Dyck έχει επιλεγεί η υβριδική φράση Woman Man
Ένα απόσπασμα από το ποίημα
Δεν φαίνεται ακόμα το τραγικό
του απρόσωπου, ούτε κι εγώ
δεν μπορώ να το φανταστώ ακόμα, ακόμα.
Τι θα γίνει που τόσο καλά,
τόσο πολλά ξέρω και γνωρίζω καλύτερα,
πως απ΄το πλευρό του δεν μ΄έβγαλες.
Και λέω πως είμαι ακέριος άνθρωπος
και μόνος. Δίχως του δεν εγινόμουν
και τώρα είμαι και μπορώ
κι είμαστε ζεύγος χωρισμένο, εκείνος
κι εγώ έχω το δικό μου φως,
εγώ ποτέ, σελήνη,
είπα πως δεν θα βαστώ απ΄τον ήλιο….
Στο μεταξύ καθώς έψαχνα σχετικό υλικό στο διαδίκτυο βρήκα μερικά πρόσφατα ποιήματα μιας συμμαθήτριας μου, της Κυριακής (Κούλη) Τσολοδήμου. Νομίζω ότι την τελευταία φορά που την συνάντησα ήμασταν 14 ή 15 χρονών. Για δεκαετίες η πρώτη εφηβική της συλλογή ποιημάτων που μου είχε δώσει τότε βρισκόταν σε κάποιο ράφι… Διάλεξα λοιπόν ένα ποίημα από αυτά που βρήκα δημοσιευμένα για αυτή την ανάρτηση:
«Τις καλές τέχνες πρέπει αν τις αντέχουμε / όπως την απελπισία / που μαζεύει προσανάμματα / για εστία εσπερινή / ή την οργή που αιματώνει / θεωρίες λυκαυγούς / Σαν φυλλοβόλοι χορευτές / αφανιζόμαστε εν ειρήνη / περιορισμένων καθηκόντων / Με κάτι που δε γίνεται σουξέ / πρέπει να συνεχίσουμε».
