Trauma & Art

DSM musings, an essay and a couple of songs

Α. Καθώς ανέφερα και χθες το δικό μου Διαγνωστικό  και Στατιστικό Εγχειρίδιο Διαταραχών – ΙV (DSM-IV) δεν το έχω κατεβάσει από το ράφι της βιβλιοθήκης από την ολοκλήρωση των σχετικών μαθημάτων ενός μεταπτυχιακού προγράμματος, αλλά αφού είδα την δημιουργική μεταμόρφωση του από τον Ron Huxley νομίζω ότι θα μπορούσε να αποδειχθεί μια ενδιαφέρουσα ιδέα και ενασχόληση. Μεταξύ άλλων θα έφερνε πίσω μνήμες διαλέξεων, εξετάσεων, καθηγητών και συμφοιτητών. Τέλος πάντων σήμερα αποφάσισα να του ρίξω μια ματιά. Είναι γεμάτο με υπογραμμίσεις υλικού για τις εξετάσεις και σχόλια ή σύντομες κριτικές αξιολογήσεις, πιθανώς επηρεασμένες από το γεγονός ότι έπρεπε να αποστηθίσουμε μεγάλο μέρος αυτού του χοντρού βιβλίου! Έχω αναρτήσει δύο δείγματα της σημερινής μου ενασχόλησης με το DSM-IV που όπως βλέπετε είναι σχετικές με σκυλιά και άλλα ζώα. Το μαύρο, πολύ έξυπνο και στοργικό, 11 χρόνο σκυλί της φωτογραφίας είναι το τωρινό κατοικίδιο μας, που δυστυχώς πάσχει από επιληπτικές κρίσεις και θα χρειασθεί φαρμακευτική αγωγή για το υπόλοιπο της ζωής της. Δυστυχώς άρχισε να έχει αυτές τις επιληπτικές κρίσεις μετά από μια εμπειρία πλυσίματος-περιποίησης από κάποιον επαγγελματία πριν από λίγα χρόνια.

B. Επίσης, ως μέρος των σχετικών με το DSM-IV μαθημάτων, μας είχε ζητηθεί να παρακολουθήσουμε ταινίες που είχε επιλέξει η καθηγήτρια μας και στη συνέχεια να γράψουμε ένα δοκίμιο βασισμένο σε μια από αυτές τις ταινίες. Η δική μου εργασία εστιάζει στο PTSD (Διαταραχή Μετά-τραυματικού Στρες), σε αντίθεση με τους συναδέλφους μου που αν θυμάμαι σωστά είχαν κυρίως προτιμήσει την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή (OCD) και τη σχιζοφρένεια. Αυτή η εργασία γράφτηκε το 2010 και αντανακλά το συγκεκριμένο χρονικό και εκπαιδευτικό πλαίσιο, και φυσικά, το επίπεδο κατανόησης και γνώσης εκείνης της περιόδου. Θα είχα πολλά περισσότερα να γράψω σήμερα και κατά πάσα πιθανότητα θα είχα γράψει μια κάπως διαφορετική εργασία.

Θα την αναρτήσω σύντομα.

Γ. Δύο τραγούδια του James Taylor

Sarah Maria, ένα γλυκό τραγούδι γονικής αγάπης από τον James Taylor, γραμμένο για την κόρη του Σάρα – Μαρία (https://www.youtube.com/watch?v=cphVBjF0pj8)

Shower the people by James Taylor (https://www.youtube.com/watch?v=I_etU9MED4k)

Shower the people you love with love
Show them the way that you feel
Things are gonna work out fine if you only will, as I said
Shower the people you love with love
Show them the way you feel
Things are gonna be much better if you only will

Μόλις ολοκλήρωσα την ανάγνωση του βιβλίου της Harriet Claire Wadeson – Journaling Cancer in Words and Images: Caught in the Clutch of the Crab (2011) / ( Ένα Ημερολόγιο Λέξεων και Εικόνων: Πιασμένη στις Δαγκάνες του Καβουριού). Η Harriet Wadeson θεωρείται πρωτοπόρος στη θεραπεία μέσω τέχνης και έχει δημοσιεύσει πολλά βιβλία και λάβει πολλά βραβεία για τη δουλειά της. Αυτό το συγκεκριμένο βιβλίο περιλαμβάνει την γραπτή καταγραφή της μάχης της με τον καρκίνο και ένα CD-ROM του τροποποιημένου βιβλίου (altered book) που δημιούργησε κατά τη διάρκεια αυτής της δύσκολης φάσης της ζωή της.

Μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο της.

«Η γραφή και η ζωγραφική, ακόμη και αν πρόκειται για την καταγραφή ή απεικόνιση του πόνου στην τρέχουσα πραγματικότητα, μας μεταφέρει πέρα από αυτήν την πραγματικότητα σε ένα κόσμο της δικής μας δημιουργίας. Υπάρχει ένα περίεργο παράδοξο εδώ. Παρά το γεγονός ότι η προσοχή μας είναι στραμμένη σε αυτό που υποφέρουμε, ίσως ακόμη και στην αναβίωση μιας βασανιστικής εμπειρίας, η εστίαση μας περικλείεται από μιαν άλλη εστίαση, η οποία είναι η καθεαυτή δημιουργική εμπειρία. Ενώ λοιπόν έγραφα για τη ναυτία που μου προκαλούσε η χημειοθεραπεία, για παράδειγμα, ταυτόχρονα έκανα επιλογή των πιο κατάλληλων λέξεων για να την περιγράψω. Μερικές φορές  μπορούσα να βρω ικανοποίηση ακόμη και ευχαρίστηση ταιριάζοντας τις σωστές λέξεις. Αυτό το είδος δημιουργικής συμμετοχής ήταν ακόμη πιο έντονο όταν δημιουργούσα τέχνη. Αντί για λέξεις, έκανα την επιλογή και σύνθεση εικόνων απολαμβάνοντας την αισθησιακή ευχαρίστηση του χειρισμού υλικών είτε επρόκειτο για ένα πινέλο ή την εφαρμογή γυαλιστερής σατέν κορδέλας. Έτσι, ενώ έγραφα ή απεικόνιζα την ναυτία, απολάμβανα τη δημιουργική μου δραστηριότητα. Στη συνέχεια, παρατηρούσα τη δημιουργία μου και χαμογελούσα’.

«Παρά το γεγονός ότι οι εικόνες είναι στατικές, ένα βιβλίο έχει συνέχεια. Μπορεί να πει μια ιστορία. Μου φάνηκε ότι ένα βιβλίο μπορούσε να είναι το τέλειο δοχείο για τις εικόνες της εμπειρίας μου …… Ένα τροποποιημένο βιβλίο είναι έργο μικτής τεχνικής που αλλάζει την αρχική μορφή του βιβλίου με την αλλαγή της εμφάνισης ή / και του περιεχομένου του. Υλικά μπορούν να προστεθούν με σχέδια, ζωγραφική, επικόλληση, δέσιμο και ράψιμο και να αφαιρεθούν με το κόψιμο, σχίσιμο ή κάψιμο. Το σχήμα των σελίδων ολόκληρου του βιβλίου μπορεί να αλλάξει. Το αρχικό κείμενο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ή να καλυφθεί ή να αφαιρεθεί στο σύνολο του ή εν μέρει».

«Παρά το γεγονός ότι μιλάμε ο ένας στον άλλο με λέξεις, οι εικόνες μας περιβάλλουν. Αυτό που βλέπουμε και ο τρόπος που το βλέπουμε μας επηρεάζει, ίσως περισσότερο από ότι γνωρίζουμε. Όπως έχω πει στους μαθητές μου, σκεφτόμαστε με εικόνες, καθώς και με λέξεις, αλλά είχαμε τις εικόνες πολύ πριν να γνωρίσουμε το νόημα των λέξεων. Μπορούσαμε να αναγνωρίζουμε τη μητέρα μας, πριν αποκτήσουμε ένα όνομα για αυτήν. Οι εικόνες είναι μια πιο πρωτόγονη πηγή γνώσης του κόσμου μας».