Trauma & Art

«Και αν σταθεί στις μύτες των ποδιών, μπορείς να δεις όλη την διαδρομή που έκανες …. και λίγο παραπέρα» από το βιβλίο Zoe’s Tower (1991, Paul and Emma Rogers & Robin Bell Cornfield, Walker Books London)

Επιρροές…

Η Σουηδός συγγραφέας, Άστριντ Λίντγκρεν, δημιούργησε την Πίπη Φακιδομύτη το 1944, όταν η εννιάχρονη κόρη της – που έμεινε στο σπίτι με πνευμονία – της ζήτησε μιαν ιστορία. Και εμένα, επίσης, κατά τη διάρκεια των συχνών περιόδων βρογχίτιδας και άσθματος …, μου διάβαζαν αποσπάσματα από τα βιβλία της Πίπη Φακιδομύτη καθώς και πολλές άλλες ιστορίες …

Και Ιδιωτικότητα….

«Όλες οι παραβιάσεις της ιδιωτικής ζωής είναι κτηνώδεις» Katherine Fullerton Gerould

«… Συνειδητοποίησαν (σαν από ηλεκτροσόκ) ότι ο ιδιωτικός και δημόσιος βίος αποτελούν δύο ουσιαστικά διαφορετικούς κόσμους και ότι ο σεβασμός για αυτήν τη διαφορά είναι απαραίτητη προϋπόθεση, η εκ των ουκ άνευ (sine qua non), για να ζήσει ο άνθρωπος ελεύθερος – ότι η κουρτίνα που χωρίζει αυτούς τους δύο κόσμους, δεν πρέπει να παραβιασθεί, και ότι αυτοί που σχίζουν την κουρτίνα είναι εγκληματίες» Μίλαν Κούντερα – Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι

Ο συνειρμικός εγκέφαλος μας, συμβολισμοί ζώων και χρωματικοί συνδυασμοί

Η Τίγρη του William Blake

Τίγρη, τίγρη, που λάμπεις

Στα δάση της νύκτας.

Ποιό αθάνατο χέρι ή μάτι σχεδίασε

την τρομερή σου συμμετρία;

Επαναπροσδιορισμός της εμπειρίας

«Ωστόσο, οι άνθρωποι – σε αντίθεση με τα ερπετά που βασίζονται  κυρίως στις αντιδράσεις του εγκεφαλικού στελέχους – έχουν τη δυνατότητα να φροντίζουν και να συναναστρέφονται άλλους ανθρώπους (tendandbefriend) σε περιόδους στρες,  που προκαλεί την απελευθέρωση οξυτοκίνης, με αποτέλεσμα την ενεργοποίηση του συστήματος της κοινωνικής συμμετοχής (social engagement system) στο οποίο εμπλέκονται το μεταιχμιακό σύστημα και περιοχές του φλοιού των θηλαστικών. Οι φλοιώδεις διαδικασίες (cortical processes) μπορούν επίσης να δώσουν νόημα σε αντιδράσεις στα ερεθίσματα, οι οποίες επιτρέπουν την θεώρηση του άγχους ως πρόκληση αντί για απειλή. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να νιώθουμε θετικά συναισθήματα αντί για παρατεταμένες καταστάσεις φόβου, θυμού, θλίψης ή αίσθημα αδυναμίας και απελπισίας. Τελικά, πιστεύοντας κανείς ότι μπορεί να διαχειριστεί το άγχος μέσω της θεώρησης του ως πρόκληση αντί για απειλή μπορεί να μεταβάλλει τις βιολογικές επιδράσεις του στρες μέσω της αξιοποίησης πιο ευέλικτων δικτύων νευρώνων αντί των συστημάτων του εγκεφαλικού στελέχους που χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση των απειλών» (from Dan Siegel’s Mindsight Journal, March 2015).