Family separation practices within particular sociopolitical and religious contexts
‘She had a deep sense of injustice. Why did she have to go through life trying to regain what everyone possesses naturally and from their cradle, a father, a homeland, a surname, a name'(1998, Kenize Murad, The Garden of Bantalpour)
« Ο κηπάκος προσφέρει τις βαθιές πληγές του βορά στο ανελέητο φως του χειμωνιάτικου απομεσήμερου. Ξεριζωμένα από τη μάνα γη, τα νεαρά μάνγκο υψώνουν προς τον ουρανό τις μαύρες ρίζες και τα κομμένα κλαριά τους. Το πηγάδι δεν είναι πια παρά ένα σωρός από τούβλα και δίπλα του έχει σκαφτεί ένας μεγάλος λάκκος, από όπου ξεκινάει ένα βαθύ αυλάκι. Παραβιασμένος, ξεκοιλιασμένος, κομματιασμένος. Σαν τα θύματα των πογκρόμ των τελευταίων ημερών. Η Ζαχρ κοιτάζει με απόγνωση την καταστροφή. Τι έγινε; Καταιγίδα; Σεισμός; Και αυτά τα χαντάκια που άνοιξαν στο έδαφος; Δεν καταλαβαίνει, νιώθει ένα μεγάλο κενό, την πιάνει ναυτία και….. Που βρίσκεται; Τι είναι το χλιαρό υγρό που κυλάει στο πρόσωπο της; Τι κάνει ξαπλωμένη μπρούμυτα στο χώμα; Ξάφνου καταλαβαίνει ότι της ήλθε ζαλάδα κι ότι το γλοιώδες υγρό που τρέχει από το φρύδι της είναι αίμα………………………………….. Μπροστά της ο κήπος της ρημαγμένος. Δολοφονημένος.
‘Τα μάνγκο χαλάνε τη θέα. Θα τα ξεριζώσουμε και uα σκάψουμε χαντάκια για να φέρουμε νερό μέχρι το πάρκο’, είχε πει ο Μουζαφάρ ………………………………………… Ξέρει καλά ότι δεν είναι τα μάνγκο που ενοχλούν τον αδελφό της κι ότι στο πάρκο υπάρχουν κι άλλα πηγάδια. Ξέρει ότι την ανάμνηση της Σέλμα θέλει να εξαφανίσει ο Μουζαφάρ. Η Ζαχρ ποτέ δεν φαντάστηκε ότι τις μισούσε σε τέτοιο βαθμό, αυτές, τις ξένες……»
(The Garden of Bantalpour, 1998, Kenize Murad, Chapter 7)
