Η μετάφραση θα ολοκληρωθεί / 11/08/2023

«Είναι μια νέα μέρα μολυσμένη με τους παλιούς τρόπους»

«Σιγά σιγά, συνειδητοποίησα ότι τίποτα δεν ήταν πιο σημαντικό από το να σταματήσω / ει η βία κατά των γυναικών—ότι η βεβήλωση των γυναικών έδειχνε την αποτυχία των ανθρώπων να τιμήσουν και να προστατέψουν τη ζωή» Eve Ensler

Οι περισσότερες αναρτήσεις σε αυτόν τον ιστότοπο σχετίζονται, σε κάποιο βαθμό, με την τέχνη ή το τραύμα. Η σημερινή ανάρτηση δεν αποτελεί εξαίρεση, αλλά σήμερα θα θίξω το πολύ δύσκολο θέμα του ακρωτηριασμού ή κοπής των γυναικείων γεννητικών οργάνων (ΑΓΓΟ) και, ως εκ τούτου, θα μπορούσε να ζορίσει ή να προκαλέσει έντονα συναισθήματα σε κάποιους ανθρώπους. Δεν έχω συμπεριλάβει γραφικές περιγραφές των διάφορων τύπων και διαδικασιών που περιλαμβάνονται στον ΑΓΓΟ, αλλά το ίδιο το θέμα και ορισμένα από τα βίντεο που προτείνονται παρακάτω μπορεί να είναι δύσκολα. Αυτή η ανάρτηση είναι ως επί το πλείστον μια εισαγωγή στο τεράστιο αυτό θέμα για να αυξήσει την ευαισθητοποίηση ή να μας κάνει να σκεφτούμε το θέμα και ίσως να εμπνεύσει κάποιους να κάνουν τη δική τους έρευνα και να καταλήξουν στα δικά τους συμπεράσματα.

Εδώ και δυο εβδομάδες κάνω βουτιές στο σχετικό υλικό – είτε διαβάζοντας μαρτυρίες, είτε κοιτώντας ερευνητικά άρθρα και ιστοσελίδες οργανισμών,  είτε παρακολουθώντας διαθέσιμα βίντεο και ντοκιμαντέρ, είτε εξερευνώντας τέχνη όπως ποίηση και μυθοπλασία. Η έρευνα μου έχει επικεντρωθεί περισσότερο στο εύρος παρά σε μια εις βάθος ανάλυση, γιατί το θέμα ήταν κάπως δύσκολο και πιστεύω ότι, εκτός κι αν κάποιος είναι πολύ κυνικός ή εντελώς κλειστός / μουδιασμένος συναισθηματικά, η επαφή και η ενασχόληση με αυτού του είδους τραύματος και πραγματικότητας δεν είναι εύκολη. Ακόμα και τα στατιστικά στοιχεία είναι συντριπτικά. Στατιστικά στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) δείχνουν ότι περισσότερα από 200 εκατομμύρια κορίτσια και γυναίκες που ζουν σήμερα έχουν υποστεί ακρωτηριασμό σε 30 χώρες στην Αφρική, τη Μέση Ανατολή και την Ασία, όπου ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων (ΑΓΓΟ) ασκείται ευρέως. Παγκοσμίως ο αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος. Ο ΑΓΓΟ πραγματοποιείται κυρίως σε νεαρά κορίτσια μεταξύ της βρεφικής ηλικίας και της ηλικίας των 15 ετών, αν και μπορεί να λάβει χώρα αργότερα και περισσότερες από μία φορές!. Κατά τη διάρκεια της TEDομιλίας της η Leyla Hussein παρέχει ορισμένους αριθμούς: Για παράδειγμα, 24 χιλιάδες κορίτσια κινδυνεύουν στη Βρετανία κάθε χρόνο, μισό εκατομμύριο γυναίκες στην Ευρώπη έχουν υποβληθεί σε αυτήν την πρακτική, κ.λ.π….. [https://www.youtube.com/watch?v=uiTaA0o-7gY].

Θα ξεκινήσω με αποσπάσματα από ένα ποίημα που βρήκα στις ιστοσελίδες της UNICEF και των Ηνωμένων Εθνών:

Ένα ποίημα για την Παγκόσμια Ημέρα Μηδενικής Ανοχής για τον Ακρωτηριασμό των Γυναικείων Γεννητικών Οργάνων

Ο ήλιος διασχίζει τον πρωινό ουρανό. // Είναι μια νέα μέρα μολυσμένη με τους παλιούς τρόπους.  // Κάθεται, ήσυχη, συλλογισμένη, προσπαθεί να είναι γενναία. // Νόμιζε ότι ήταν έτοιμη αλλά οι χτύποι της καρδιάς της την προδίδουν……..

Χέρια που κάποτε αγαπούσαν και γαλουχούσαν, τώρα γίνονται σκληρά και ψυχρά.  // Γιαγιάδες, θείες, μαμάδες. // Συνεχίζουν μια παράδοσης που τις ακρωτηρίασε για πάντα.  // Αλλά και πάλι πρέπει να γίνει, ο σταυρός που σηκώνει η γυναίκα.

ΠΟΝΟΣ, πόνος, πόνος. // Θρυμματίζει την αθωότητά και μουδιάζει τα όνειρά της.  // Ένας πόνος τόσο βαθύς που κρατάει μια ζωή. // Διαπερνά το μέλλον της, μειώνοντάς το σε μέγεθος.  // Μέχρι να μην υπάρχει τίποτα εκεί, μόνο αναμνήσεις από αυτό που θα μπορούσε να ήταν.

ΣΤΑΜΑΤΑ. Ξανά από την αρχή. Σβήσε. / / Είναι μια νέα αυγή. // Οι λεπίδες αντικαταστάθηκαν από βιβλία και στυλό.  // Οι φόβοι μετατράπηκαν σε φιλοδοξίες. // Η απόγνωση έγινε ΕΛΠΙΔΑ.

Δεν θα υποφέρει άλλο στο όνομα της θρησκείας. //  Η παράδοση δεν θα παραβιάζει πλέον τα δικαιώματά της. // Πρέπει να υπερασπιστούμε και να προστατέψουμε την παιδική της ηλικία.

Σήκω κοριτσάκι, έχει έρθει μια νέα μέρα.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Τα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ) διευκρινίζουν ότι ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων (ΑΓΓΟ) περιλαμβάνει όλες τις διαδικασίες που περιλαμβάνουν αλλοίωση ή τραυματισμό των γυναικείων γεννητικών οργάνων για μη ιατρικούς λόγους και αναγνωρίζεται διεθνώς ως παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της υγείας και της ακεραιότητας των κοριτσιών και γυναικών. Δυστυχώς, εκατομμύρια γυναίκες έχουν υποβληθεί σε κάποιο είδος επέμβασης τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους. Είναι πλέον ευρέως γνωστό και αποδεδειγμένο ότι τα κορίτσια που υποβάλλονται σε ΑΓΓΟ αντιμετωπίζουν τόσο βραχυπρόθεσμες επιπλοκές, όπως βασανιστικό πόνο, σοκ, υπερβολική αιμορραγία, αναιμία, λοιμώξεις και δυσκολία στην ούρηση και βάδιση, μετατραυματικό στρες και απόσχιση του τραύματος, καθώς και καταστροφικές μακροπρόθεσμες συνέπειες για τη συνολική σωματική, ψυχολογική και αναπαραγωγική υγεία τους.

Είναι γνωστό ότι παρόλο που ο ΑΓΓΟ είναι συγκεντρωμένος κυρίως σε 30 χώρες της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, ο ακρωτηριασμός των γεννητικών οργάνων είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα, εφαρμόζεται ευρέως σε ορισμένες χώρες της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής και συμβαίνει μεταξύ των πληθυσμών μεταναστών που ζουν στη Δυτική Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική, την Αυστραλία. και Νέα Ζηλανδία. Στις βικτωριανές κοινωνίες ορισμένες από αυτές τις διαδικασίες πραγματοποιούνταν τακτικά για να διασφαλιστεί η «αγνότητα» των γυναικών. Έτσι, αυτές οι πρακτικές έχουν λάβει χώρα και στις λευκές δυτικές κοινωνίες, τουλάχιστον μέχρι τη δεκαετία του ’60. Τα τρέχοντα ευρήματα υποδηλώνουν ότι αν και υπάρχουν hot spots και μέρη όπου εφαρμόζεται εκτενώς, είναι στην πραγματικότητα ένα παγκόσμιο ζήτημα. Ανατρέχοντας στη βιβλιογραφία και τα ερευνητικά άρθρα σύντομα καταλαβαίνει κανείς ότι εμφανίζεται στις ευρωπαϊκές χώρες και σε άλλες δυτικές χώρες για διάφορους λόγους, ένας από τους οποίους είναι το γεγονός ότι όταν οι άνθρωποι μεταναστεύουν σε άλλες χώρες  πολύ συχνά κουβαλούν τις εθιμικές τους πρακτικές μαζί τους.

Δραστηριότητες, πρωτοβουλίες και έρευνα πραγματοποιούνται, ως ένα βαθμό, σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Για παράδειγμα, ο στόχος της ερευνητικής εργασίας που διεξήχθη από την Ivana Hrvatin και την ομάδα της στη Σλοβενία ήταν η ανασκόπηση της βιβλιογραφίας που δημοσιεύτηκε την τελευταία δεκαετία σχετικά με τις συνέπειες του ΑΓΓΟ, η περιγραφή και η αξιολόγηση των θεωρητικών και μεθοδολογικών προσεγγίσεων των θεραπευτικών επιλογών και των διαφορετικών μεθόδων που στοχεύουν στη διακοπή ή μείωση αυτών των πρακτικών. Διαπίστωσαν ότι σε παγκόσμιο επίπεδο η συχνότητα μειώνεται, καθώς προτείνονται πολλές δράσεις από νομικά έως κοινοτικά προγράμματα κι ότι οι πολλαπλές γνωστές συνέπειες μπορούν να χωριστούν, όπως προανέφερα, σε βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες. Διαπίστωσαν επίσης ότι υπάρχουν επιλογές θεραπείας τεκμηριωμένες στη διαθέσιμη βιβλιογραφία, αλλά η ποιότητα αυτών των μελετών ήταν ανεπαρκής. Παρόλα αυτά, υπάρχουν επιλογές θεραπείας και κατευθυντήριες γραμμές για το πώς να αντιμετωπίζονται οι γυναίκες με ακρωτηριασμό γυναικείων γεννητικών οργάνων, αλλά οι επαγγελματίες υγείας πρέπει να είναι ενημερωμένοι και ευαίσθητοι στη θεραπεία του και επίσης να μπορούν να ενημερώνουν τις γυναίκες για τις πιθανές συνέπειες και τις νομικές πτυχές. Τέλος, πρέπει να καταβληθούν προσπάθειες για την ευαισθητοποίηση και την ενθάρρυνση της ανοιχτής επικοινωνίας στην κοινωνία.

Συγκεκριμένα, τα Ηνωμένα Έθνη προτείνουν ότι τα τελευταία 25 χρόνια, η συχνότητα του ΑΓΓΟ έχει μειωθεί παγκοσμίως και ότι θα μπορούσε να εξαλειφθεί έως το 2030. Το Orchid Project, μια βρετανική φιλανθρωπική οργάνωση, προωθεί επίσης το μήνυμα ότι ο ακρωτηριασμός των γεννητικών οργάνων μπορεί να τελειώσει μέσα σε μια γενιά. Το Orchid Project έχει δηλώσει ότι το ΑΓΓΟ μπορεί να τελειώσει μέσω της ιδέας της «οργανωμένης διάχυσης», όπου η αλλαγή καθοδηγείται από τις κοινότητες και η διαδικασία του διαλόγου μεταξύ των κοινοτήτων οδηγεί σε κοινωνική αλλαγή. Αναφέρουν ομοιότητες μεταξύ του τρόπου με τον οποίο έληξε το δέσιμο των ποδιών / footbinding και του ΑΓΓΟ  και του τρόπου με τον οποίο οι κατάλληλες συνθήκες μπορούν να παρακινήσουν μαζική αλλαγή: “Όπως και με το δέσιμο των ποδιών / footbinding, οι δημόσιες δηλώσεις εγκατάλειψης είναι ζωτικής σημασίας για την παγίωση κάθε δέσμευσης για την εξάλειψη του ΑΓΓΟ. Όταν μια ομάδα ανθρώπων βγαίνει και δηλώνει δημόσια ότι δεν θα ασκούν πλέον το ΑΓΓΟ, είναι υπόλογοι σε όλους».

Η εξάλειψη των εδραιωμένων μακροχρόνιων πρακτικών απαιτεί κοινή προσπάθεια από τις κυβερνήσεις, τα ιδρύματα και τους οργανισμούς. Οι άνδρες θα πρέπει να ενημερωθούν και να πειστούν για τις επιζήμιες συνέπειες αυτών των πρακτικών που είναι βαθιά ριζωμένες στην πατριαρχία, την ανάγκη ελέγχου των γυναικών, την άγνοια και την προκατάληψη. Μέσω της ανοιχτής επικοινωνίας και της ευαισθητοποίησης του κοινού, θα μπορούσε να ξεπεραστεί η μυστικότητα, η άρνηση ή η διάσχιση του πόνου και των συνεπειών, αλλά και ο φόβος του εξοστρακισμού από τις κοινότητές τους εάν αποφασίσουν διαφορετικά. «Οι φωνές και οι ενέργειές τους [των ανδρών] μπορούν να μεταμορφώσουν βαθιά ριζωμένα κοινωνικά πρότυπα και πρότυπα φύλου, επιτρέποντας στα κορίτσια και τις γυναίκες να συνειδητοποιήσουν τα δικαιώματα και τις δυνατότητές τους όσον αφορά την υγεία, την εκπαίδευση, το εισόδημα και την ισότητα». (δικτυακός τόπος των Ηνωμένων Εθνών).  Όπως μπορεί κανείς να καταλάβει, είναι επιτακτική ανάγκη να σπάσει κανείς τη βαριά σιωπή γύρω από τον ΑΓΓΟ. Ένας βασικός παράγοντας που το υποστηρίζει είναι η επιβεβλημένη σιωπή γύρω από αυτήν την πραγματικότητα. Είναι σημαντικό να αφαιρεθεί ο φόβος του θανάτου, της τιμωρίας, του στιγματισμού και του εξοστρακισμού. Η Hibo Wardere συγγραφέας του βιβλίου Cut: One Woman’s Fight Against FGM in Britain Today / Κόψιμο: Ο Αγώνας Μιας Γυναίκας Κατά Του ΑΓΓΟ Στη Βρετανία Σήμερα  γράφει: «Υπάρχει μια παλιά παροιμία στη Σομαλία που λέει: «Δεν μπορείς να κρύψεις ένα νεκρό σώμα από τον τάφο του». Το νόημα της είναι; Δεν μπορείς να κρυφτείς από τα προβλήματά σου. Η κακοποίηση ευδοκιμεί στη μυστικότητα, ενώ στο φως της ημέρας μαραίνεται και πεθαίνει. Όσο περισσότερο μπορούμε να φέρουμε κάθε είδους κακοποίησης στο φως της ημέρας, όπου μπορούμε να την εξετάσουμε και να μιλήσουμε για αυτήν, τόσο πιο πιθανό είναι να δούμε το τέλος της».

Ο ΑΓΓΟ καταδικάζεται από μια σειρά από διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις. Το άρθρο 25 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ορίζει ότι «καθένας έχει δικαίωμα σε επίπεδο διαβίωσης κατάλληλο για υγεία και ευημερία» και αυτή η δήλωση έχει χρησιμοποιηθεί για να υποστηριχτεί ότι ο ακρωτηριασμός των γεννητικών οργάνων παραβιάζει το δικαίωμα στην υγεία και τη σωματική ακεραιότητα. Ο ορισμός του ακρωτηριασμού των γεννητικών οργάνων ως μορφή βασανιστηρίων τον εντάσσει στην επικεφαλίδα της Σύμβασης Κατά των Βασανιστηρίων και Άλλης Σκληρής, Απάνθρωπης ή Ταπεινωτικής Μεταχείρισης ή Τιμωρίας. Επιπλέον, θεωρώντας τον ΑΓΓΟ ως παραδοσιακή πρακτική που βλάπτει την υγεία των παιδιών και των ανηλίκων, παραβιάζει τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Ευτυχώς, σε πολλές χώρες υπάρχουν επίσης εθνικές νομοθεσίες κατά του ΑΓΓΟ, αλλά περαιτέρω συντονισμένες και συστηματικές προσπάθειες που θα εμπλέκουν ολόκληρες κοινότητες και θα επικεντρώνονται στα ανθρώπινα δικαιώματα, την ισότητα των φύλων και τις συνέπειες που υφίστανται τα κορίτσια και οι γυναίκες, και τελικά οι οικογένειες και οι κοινότητες. απαιτείται για την εξάλειψη του ΑΓΓΟ.

Μια σημαντική πρώιμη φωνή κατά του ΑΓΓΟ ήταν αυτή της Fran P. Hosken [γεννήθηκε στην Αυστρία, 1920-2006], μιας Αμερικανίδας σχεδιάστριας, συγγραφέα, φεμινίστριας και κοινωνικής ακτιβίστριας, η οποία ίδρυσε το Διεθνές Δίκτυο Γυναικών το 1975 και δημοσίευσε ένα περιοδικό για τα γυναικεία ζητήματα υγείας που έγινε γνωστό, κυρίως, για την έρευνά του σχετικά με τον ΑΓΓΟ σε μια προσπάθεια να τερματιστεί η πρακτική. Η Χόσκεν αντιλήφθηκε το πρόβλημα στις αρχές της δεκαετίας του ’70 όταν πήγε στην Αφρική ως πολεοδόμος. Η Έκθεση Hosken [1979 / πάνω από 400 σελίδες] ήταν το αποτέλεσμα εκτεταμένης έρευνας και επιτόπιας εργασίας που διαπίστωσε τότε ότι περισσότερες από 74 εκατομμύρια γυναίκες και θηλυκά παιδιά ακρωτηριάζονται από εγχειρήσεις γυναικείων γεννητικών οργάνων μόνο στην Αφρική. Διαπίστωσαν ότι οι επεμβάσεις πραγματοποιούνταν επίσης σε πολλά μέρη της Μέσης Ανατολής και της Ινδονησίας και της Μαλαισίας όπου διεξάγονταν εκείνη την εποχή σε λιγότερο επιζήμια μορφή. Αυτό το έγγραφο απαριθμεί τις χώρες όπου είχαν αναφερθεί περιπτώσεις ακρωτηριασμού και περιλαμβάνει αναφορές περιπτώσεων από πολλές χώρες. Συζητούνται επίσης τα ηθικά ζητήματα που θέτει ο ακρωτηριασμός των γεννητικών οργάνων.

Η Hosken άσκησε κριτική στην πατριαρχική εξουσία και τις θεωρίες περί μισογυνισμού που αποτελούν τη βάση πολλών από αυτές τις πρακτικές. Ήταν η πρώτη που συνέδεσε την ενδοοικογενειακή βία και τον ΑΓΓΟ. Έγραψε: «Αυτό που πρέπει να εξεταστεί είναι η επίδραση που έχουν τέτοια έθιμα στη διαμόρφωση του χαρακτήρα των αγοριών που μαθαίνουν τέτοια συμπεριφορά από τους πατεράδες τους». Πίστευε ότι η ελευθερία αφορά όλους και πίστευε στα δικαιώματα του ατόμου στην υγεία και τη σωματική ακεραιότητα. Απέρριψε την πολιτισμική σχετικιστική «ανοχή» / cultural relativist “tolerance,” και αντιτάχθηκε στην αυξανόμενη τάση για «λύση του προβλήματος του ΑΓΓΟ» μέσω της ιατρικοποίησης. Δίνοντας έμφαση στην απειλή για την υγεία και όχι στην ανισότητα των φύλων, ορισμένοι υποστηρικτές ήλπιζαν να αποφύγουν την επιθετικότητα ή την αντίσταση που θα μπορούσαν να προκαλέσουν οι άμεσες επιθέσεις στην πατριαρχία και πίστευαν ότι η επισήμανση των αρνητικών φυσικών συνεπειών του ΑΓΓΟ θα αρκούσε για να επιφέρει αλλαγή. Ωστόσο, η Hosken επισήμανε το γεγονός ότι παρόλο που η ιατρικοποίηση του ΑΓΓΟ, που προτεινόταν από ορισμένους επαγγελματίες υγείας, θα μπορούσε να μειώσει τη συχνότητα των επιπλοκών του και να αφαιρέσει τον βασανιστικό πόνο κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, δεν θα μείωνε τις μακροπρόθεσμες επιπλοκές του ΑΓΓΟ. Υποστήριξε επίσης ότι η εκτέλεση του παραβίαζε τον κώδικα ιατρικής δεοντολογίας και, τελικά, θα οδηγούσε σε οπισθοδρόμηση τις παγκόσμιες προσπάθειες για την εξάλειψη αυτής της επιβλαβούς πρακτικής.

Παρόλο που δεν έχω καμία αμφιβολία στο μυαλό μου ότι ο ακρωτηριασμός των γεννητικών οργάνων είναι μια μορφή βίας, ένα μέσο ελέγχου που είναι επιζήμιο για την υγεία και την ψυχολογική ευημερία των γυναικών με επιπτώσεις που διαχέονται στο οικογενειακό και ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον, μπορώ να καταλάβω τους πολλαπλούς υποκείμενους λόγους.και τις δυναμικές των ομάδων ανθρώπων που αντιλαμβάνονται τον ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων ως ιεροτελεστία και μια πρακτική που είναι πολιτισμικά εγκεκριμένη και εμποτισμένη στην παράδοση. Είναι επομένως σημαντικό να διαμορφωθούν πολιτισμικά ευαίσθητα σχέδια δράσης για την πλήρη εξάλειψη του ΑΓΓΟ γιατί τελικ και απλά, αποτελούν μορφές ακρωτηριασμού, παραβίαση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων με σοβαρές σωματικές, ψυχολογικές και κοινωνικές συνέπειες. Όπως σημείωσε μια Αφρικανή επιζώσα και ακτιβίστρια σχετικά με τι είναι πολιτισμικό και κουλτούρα, είπε:  κουλτούρα είναι η μουσική, η τέχνη, το φαγητό…  Θα πρόσθετα ότι σίγουρα δεν είναι η βία που μεταδίδεται από τη μια γενιά στην άλλη. Επιπλέον, δεν υπάρχει κανένα θρησκευτικό βιβλίο ή γραφή που να προτείνει τον ΑΓΓΟ. Είναι απλά ένα μέσο ελέγχου και υποταγής.

Επίσης επισκέφθηκα και διάβασα ελληνικές και κυπριακές ιστοσελίδες και άρθρα.  O ελληνικός όρος είναι ΑΓΓΟ. Σε αρκετό υλικό υπήρχε έμφαση στο γεγονός ότι η ιατρικοποίηση του ΑΓΓΟ δεν είναι λύση. Σύμφωνα με τη  Δρ Χριστίνα Καϊλή [ερευνήτρια και συντονίστρια προγραμμάτων στο Μεσογειακό Ινστιτούτο Μελετών Κοινωνικού Φύλου και Ειδική Επιστήμονας στο Τμήμα Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κύπρου] «υπάρχουν ενδείξεις ότι τουλάχιστον σε τρεις ευρωπαϊκές χώρες, δηλαδή στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιταλία και την Ελβετία, γιατροί ή παραδοσιακοί θεραπευτές έχουν ακρωτηριάσει κορίτσια. Υπάρχουν πολλές άλλες χώρες όπου πιθανόν οι γιατροί (ντόπιοι ή της κοινότητας) διενεργούν την εν λόγω πρακτική παράνομα. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας έχουν καταδικάσει την ιατρικοποίηση της πρακτικής. Με ή χωρίς αναισθησία, ο ΑΓΓΟ παραβιάζει τα δικαιώματα της γυναίκας / του κοριτσιού. Οι γιατροί το κάνουν είτε λόγω άγνοιας ή λόγω φόβου να επέμβουν σε αυτό που εσφαλμένα κατανοούν ως «πολιτισμική παράδοση». Οι ευρωπαϊκές χώρες πρέπει να αναπτύξουν κατευθυντήριες γραμμές για την κατάρτιση των γιατρών, μαιών και γυναικολόγων. .. καταπολεμώντας έτσι την άγνοια που χαρακτηρίζει τις αποφάσεις τους. Η επανάληψη της πρακτικής μετά τον τοκετό δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί σε καμία περίπτωση, καθώς αντίκειται στην Ιατρική Δεοντολογία, θέτει σε αυξημένο κίνδυνο την υγεία της γυναίκας και είναι αξιόποινη πράξη σε ορισμένα κράτη-μέλη της ΕΕ.”

Όπως ανέφερα παραπάνω, ο ακρωτηριασμός των γεννητικών οργάνων δεν βλάπτει μόνο τα κορίτσια, από τη βρεφική ηλικία και μετά, και τις γυναίκες, αλλά οι ποικίλες επιπτώσεις του είναι ευρύτερες. Για παράδειγμα, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), ο ΑΓΓΟ συνεπάγεται εξοντωτικό οικονομικό καθώς και ανθρώπινο κόστος.(https://www.who.int/news/item/06-02-2020-female-genital-mutilation-hurts-women-and-economies)  Ο Δρ Ian Askew ισχυρίζεται ότι «Ο ΑΓΓΟ δεν είναι μόνο μια καταστροφική κατάχρηση ανθρωπίνων δικαιώματα που βλάπτουν σημαντικά τη σωματική και ψυχική υγεία εκατομμυρίων κοριτσιών και γυναικών· είναι επίσης μια αποστράγγιση των ζωτικών οικονομικών πόρων μιας χώρας». Έχει υπολογιστεί ότι το συνολικό κόστος της θεραπείας των επιπτώσεων του ΑΓΓΟ στην υγεία θα ανερχόταν σε 1,4 δισεκατομμύρια δολάρια των ΗΠΑ παγκοσμίως ετησίως, το οποίο για μεμονωμένες χώρες θα αποτελούσε  περίπου 10% έως 30% του συνόλου των ετήσιων δαπανών αυτών των χωρών για την υγεία κατά μέσο όρο.

ΤΕΧΝΗ: Βιβλία, Ταινίες, Ντοκιμαντέρ

** Δύο κινηματογραφιστές, ο Nabaz Ahmed και η Shara Amin, πέρασαν σχεδόν μια δεκαετία ερευνώντας και κάνοντας ρεπορτάζ με το μεγαλύτερο θέμα ταμπού στην κουρδική κοινωνία: τον ακρωτηριασμό των γυναικείων γεννητικών οργάνων. Έπεισαν τον κόσμο να μιλήσει για τις επιπτώσεις του και η ταινία που έκαναν βοήθησε να τεθεί εκτός νόμου η πρακτική το 2011 και να μειωθεί πάνω από 60%. Η ιστορία της δεκαετούς μάχης τους κατά του ΑΓΓΟ έχει μετατραπεί σε ντοκιμαντέρ από την εφημερίδα Guardian και το BBC Arabic (https://www.theguardian.com/society/video/2013/oct/24/fgm-film-changed-the-law-kurdistan-video)

** Η ταινία, A Girl from Mogadishu / Ένα Κορίτσι από το Mogadishu , είναι μια αληθινή ιστορία εμπνευσμένη από τη ζωή και το έργο της ακτιβίστριας Ifrah Ahmed. Η ταινία ακολουθεί την Ifrah από την παιδική της ηλικία σε έναν προσφυγικό καταυλισμό στη Σομαλία όπου γεννήθηκε και υποβλήθηκε σε ΑΓΓΟ, στην Ιρλανδία όπου μετά από αρκετές δυσκολίες της δόθηκε πολιτικό άσυλο. Στη συνέχεια γίνεται μια από τις κορυφαίες διεθνείς ακτιβίστριες στον κόσμο κατά της βίας λόγω φύλου.

** Η ταινία Efun (Flesh) / Σάρκα της Anita Abada από τη Νιγηρία ήταν μέρος του Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και κέρδισε το βραβείο 2021 για την εκπαιδευτική ταινία υγείας για νέους

** Το ντοκιμαντέρ CUT: Exposing FGM του Dr John Chua. Στο μέρος  της ταινίας που ήταν διαθέσιμο στο διαδίκτυο βλέπουμε ότι ο ΑΓΓΟ δεν είναι μόνο πρόβλημα των Αφρικανικών ή μη δυτικών χωρών, αλλά από την Βικτωριανή εποχή λαμβάνει χώρα και στις λευκές κοινωνίες. Η Δρ Renee Bergstrom μιλά για την εμπειρία της το 1947 σε ηλικία τριών ετών που πραγματοποιήθηκε από γιατρό. Υπάρχουν αναφορές στους διάσημους υποστηρικτές αυτών των πρακτικών όπως ο Δρ Isaac Baker Brown και ο Dr John Harvey Kelloggs [19ος και 20ος αιώνας].

** Η γνωστή Αμερικανίδα συγγραφέας Alice Miller έφερε το θέμα του ΑΓΓΟ στην προσοχή του κοινού το 1992 με το μυθιστόρημά της, Possessing the Secret of Joy. / Κατέχοντας το Μυστικό της Χαράς.

Συμπερασματικά, δεν μπορεί κανείς να εξετάσει ή να συζητήσει τον ΑΓΓΟ χωρίς να θίξει τις πιο σκοτεινές και βαθιές πληγές της κοινωνίας. Δεν μπορεί κανείς να συζητήσει ή να σκεφτεί για τον ΑΓΓΟ χωρίς να συμπεριλάβει τις ανισότητες των φύλων, τον σεξισμό, τον ρατσισμό, την πατριαρχία, τον έλεγχο και την κοινωνική και οικονομική καταπίεση. Ο ΑΓΓΟ είναι κατά μία έννοια ένα μέσο για τη δημιουργία μαζικού μετά-τραυματικού στρες και φόβου. Δεν βλάπτει μόνο τα θύματα, αλλά εξαπλώνεται σαν ιός και θέτει σε κίνδυνο την ανάπτυξη και την ευημερία των οικογενειών και των κοινοτήτων.